Nieuwsbrief van Nienke #16
Nieuwe motto's en liefde voor het Limburgse Heuvelland.
Groetjes uit Zuid-Limburg
Afgelopen maand begon de periode waar ik zo naar heb uitgekeken: de grote tripjesparade. Twee weken geleden was ik een weekend in Zuid-Limburg, nu weer, over twee weken ga ik een lang weekend naar de Achterhoek en de week daarna begint mijn vakantie, waarin ik zeer waarschijnlijk 2+ weken naar Zweden ga met de camper.
Allemaal ijs en wederdienende, natuurlijk, maar tot nu toe ben ik er erg happy mee. Toen Guy en ik laatst in Zuid-Limburg waren, Epen om precies te zijn, was ik zo ontspannen en zo gelukkig en zo blij om weer door het voor mij mooiste stukje Nederland te wandelen, dat ik prompt een hotel boekte in een dorp verderop voor het volgende beschikbare weekend in mijn agenda.
Puik idee
In mijn eentje, want daar had ik zin in. En nu schrijf ik dit terwijl ik onder heerlijk geurende blauwe regen zit met een glas cava. Het idee is niet van mezelf, ik zag een man dit doen, vertelde hem dat ik het een puik idee vond en dat ik dat van hem zou overnemen.
Dus nu zitten we allebei aan onze eigen tafeltjes te typen op onze laptop en met een schuin oor mee te genieten van een soort mini blaaskapel bij het café aan de overkant. Het is immers Bevrijdingsdag, waar ik verder precies niets aan gedaan heb. Heerlijk.
Wat ik wel gedaan heb? 16 kilometer heuvelland bewandelen, een omweg lopen omdat ik wist dat ze daar lekkere vlaai hadden, een dutje, mijn boek lezen en een salade geitenkaas eten in een naburig huiskamercafé.
Schouders ophalen en gaan
Ik appte naar een vriendin: “Wat is het toch heerlijk om volwassen te zijn en zelf te mogen bepalen wat je doet.” Ik wentel me daar momenteel echt in. Want je moet zelf de slingers ophangen in je leven, maar ook: andere mensen zijn nooit zo erg met jou bezig als jij met jezelf.
En dat weten we natuurlijk allemaal wel, maar ik merk dat ik nog wel wat oefening kan gebruiken. Als ik met mezelf op pad ben, kan ik dat extra goed.
Want laten we eerlijk zijn: het zal de mensen in het eetcafé een zorg zijn dat de onderkant van mijn spijkerbroek vol modder zit en zelfs al zouden ze daar een oordeel over hebben, dan nog zie ik hen na vanavond nooit meer. Schouders ophalen en gaan. Ik hoop dat dit een nieuw motto voor me wordt.
Nog een nieuw motto
Mijn tweede nieuwe motto komt van Herman, volgens zijn LinkedIn-bio ‘pensionado geotechnisch adviseur’. Ik kwam Herman tegen in een draadje onder een post over een verbod op rookaroma en de toekomst van de HEMA-rookworst. (Als je denkt: meid, hoe kom je dáár nou weer?! Ik volg een social media specialist van HEMA op LinkedIn.)
Enfin, toen iemand schande sprak van het gebruik van rookaroma, en oh ja, worst is sowieso slecht voor je, plaatste Herman, die volgens mij niet specifiek iets te maken had met rookaroma’s of de HEMA, maar wel wijsheid in pacht had die hij wilde delen met het internet, het volgende: “Het hele leven is ongezond, want uiteindelijk ga je er dood aan. De kunst is zoveel mogelijk van het leven te genieten zonder vroegtijdig te sterven. Tegenwoordig wordt bijna al het leuke van het leven als ongezond bestempeld. En daardoor ga je van alle stress misschien wel eerder dood.”
Nou, don’t come for me or for Herman, want we begrijpen allebei (denk ik, ik heb Herman nog nooit ontmoet) wel dat alles een grijs gebied is en het is belangrijk dat we ons bewust zijn van risico’s voor onze gezondheid. Maar met alles om ons zorgen over te maken in de wereld, staat gerookt paprikapoeder niet erg hoog op mijn lijstje, zeg maar.
Daarmee is niet gezegd dat ik gedegen onderzoek naar de kwaliteit van ons voedsel niet belangrijk vind, maar dat er van zoveel tegenwoordig OPHEF wordt gemaakt, stuit me soms ook wel een beetje tegen de borst.
Vandaar dus dat motto: de kunst is zoveel mogelijk van het leven te genieten zonder vroegtijdig te sterven. Ik zou er nog aan toevoegen: zonder anderen moedwillig schade te berokkenen, maar dan is het toch wel een lekkere om in je achterhoofd te houden.
Tips voor het Heuvelland
Nu we er toch zijn, wil ik meteen een paar dingen tippen hier in de buurt. Want deze streek is mijn favoriete stuk Nederland en ik kan je een tripje hierheen van harte aanraden, maar sla vooral over als dit je ding niet is.
Kampeerterrein Oosterberg
Ik kom hier al sinds ik een paar maanden oud ben, want mijn ouders kampeerden hier de eerste tien jaar van mijn leven elk jaar met Hemelvaart met hun vriendengroep. Het sanitair is inmiddels met de tijd meegegaan, maar de hooiberg is er nog steeds en de ongedwongen sfeer ook. Ruim opgezet, een schitterend uitzicht en echt een camping waar kinderen zichzelf maar moeten vermaken, waardoor het voor volwassenen zonder kinderen ook nog lekker chill is.
Boscafé ‘t Hijgend Hert
Je waant je hier in Oostenrijk met het uitzicht vanaf de berg tussen de bomen door. Hele jaar geopend en in elk seizoen leuk, hoewel buiten kunnen zitten hier wel echt meerwaarde heeft. Er lopen een, weliswaar prachtige, pauw en haan over het terras, daar moet je tegen kunnen.
Hotel Creusen
Vorige maand verbleef ik voor het eerst in mijn leven niet op de camping in Epen, maar in een hotel onder aan de berg. En dat hotel stelde niet teleur. De kamer was netjes en ruim opgezet, er was een zwembad, sauna en een mini-gym, het uitzicht was prachtig, het personeel heel lief en we konden ons ontbijt inruilen voor een lunchpakket toen we ‘s ochtends vroeg op pad gingen.
Volmolen Epen
Elke eerste zaterdag van de maand is deze bijzondere watermolen in bedrijf en kun je een rondleiding krijgen, maar op andere dagen is het een leuke stop op een van de talloze wandelingen die je hier in de omgeving kunt maken. Fun fact: ik ben hier jaren geleden lid geworden van Natuurmonumenten na een ontmoeting met een enthousiaste communicatieboswachter. Ja, die bestaan en sindsdien is dat stiekem mijn droombaan.
Wingerberghoeve ijs en fruit
Deze kraam zit in een bocht langs de weg tussen Epen en Camerig en ze verkopen er ijs met vers fruit. Ik hou er erg van als mensen de dingen doen waar ze goed in zijn en dat niet ingewikkelder maken dan het is. Dat is dit: niet fancy, wel altijd een traktatie.
Herberg De Smidse
Het is allemaal erg Epen-gecentreerd, maar ach, ik heb een niche en je zal zien dat er iemand is die hier een leuk tripje aan overhoudt. Je kunt slapen bij De Smidse, dat heb ik nog nooit gedaan, maar het eten is hier lekker en het uitzicht mooi.
Vakantieboerderij Klein Kullen
Hier liep ik vandaag langs en ik raakte in gesprek met een stel dat er op de camping stond. Het is een kleinschalige camping waarbij elke plek een eigen sanitairhokje met vaatwasser heeft. Zag er erg mooi uit, tip voor als je wel wil kamperen bij de boer, maar liever niet naar een washok wil.
Het terras van Recreatieboerderij Tergracht
Ik ben hier toevallig de afgelopen maand twee keer geweest en de vlaai was steeds ontzettend lekker en de bediening heel vriendelijk. Je zit ook naast de Geul, wat hartstikke leuk wandelen is (wel erg nat nu nog).
Boeken
Sinds de vorige nieuwsbrief las ik:
Elf procent - Maren Uthaug, 2/5 sterren
Vera Wong’s Unsollicited Advice for Murderers - Jesse Q. Sutanto, 4/5 sterren
Dunbridge Academy 1 - Sara Sprinz, 3/5 sterren
Als alle breinen werken - Saskia Schepers, 5/5 sterren
Met de leesclub lazen we Elf procent van Maren Uthaug. Volgens de flaptekst een ‘bijtende, haarscherp uitgewerkte satire over hoe de wereld eruit ziet als die gedomineerd wordt vrouwen.’ Ik vond het helemaal niet zo goed uitgewerkt en de satire kwam slecht uit de verf, maar ik denk nog wel regelmatig aan het boek, dus there’s that. Leuk boek om met elkaar over te praten!
Vera Wong
Vera Wong’s Unsollicited Advice for Murderers was enig. Dit is typisch zo’n boek dat ik niet zou kopen, maar dat me wel aanspreekt als audioboek. Vera Wong is een Chinese vrouw op leeftijd die een verlopen theezaak runt. Als er een dode man gevonden wordt in haar café, is Vera niet onder de indruk van de aanpak van de politie en ontpopt ze zich tot amateur-detective.
Dat gaat niet van een leien dakje, maar ze ontmoet wel een aantal mensen die het slachtoffer wel/niet gekend hebben en die een belangrijke rol gaan spelen in Vera’s leven.
Vera is een stereotype Aziatische ‘grootmoeder’, maar ook verrassend begripvol en bij vlagen hilarisch. De overige personages hebben meer diepgang dan vaak het geval is in dit soort boeken en het boek gaat eigenlijk over gemeenschap.
Ook is het mysterie niet onvoorspelbaar, maar wel gelaagder dan ik gewend ben van cosy detectives, hoewel ik moet toegeven dat ik er niet zo heel veel heb gelezen. Maar aanrader dus!
Internetfavorieten
Ik hoop dat ‘ie nog live is als je dit leest, maar de b-keuze boekensale van uitgeverij Blossom Books is de moeite waard. Er staan ook veel producten van Structuurjunkie tussen en als je 4 ‘boeken’ koopt, doen ze er gratis een 5e bij. Helemaal leuk!
Interessant artikel over hoe ‘well’ we moeten zijn in Harper’s Bazaar.
Als een typische millennial houd ik wel van een goede quote en deze shop maakt er een aantal waar ik erg hard om moest lachen, in het bijzonder om Live, laugh, toaster bath. Misschien schaf ik de mokversie ervan wel aan…
Ik stop altijd met scrollen als ik een van Reyna’s video’s met korte stretches tegenkom, zoals deze voor je pols.
Als bewust kindvrij persoon ben ik erg dankbaar voor dit soort posts, de comments zijn altijd zo opbeurend.
Lily Pebbles is mijn favoriete YouTuber en ik vond het stuk in haar vlog waar ze praat over haar struggle met haar haar heel verfrissend. Of misschien is ‘verfrissend’ niet het juiste woord, want haar ervaringen zijn voor haar heel tekenend geweest. Maar het is wel een trendbreuk met de doorgaans vrolijke content die ik voorgeschoteld krijg over de Curly Girl methode. Ik denk dat ik het verfrissend en bewonderenswaardig vind dat er iemand is die zegt: ik heb ontzettend moeite met dit deel van mijn uiterlijk en ook al ben ik 35, ik weet nog steeds niet wat ik ermee moet.
Voor wie Promising Young Woman gezien heeft, vond ik dit een interessant feitje over de casting van o.a. Bo Burnham.
Ik heb deze trend met heel veel plezier tot me genomen.
Dit verhaal over hoe een journalist in een deepfake relatie met Mark Zuckerberg terechtkwam is creepy. Ook als je niet zoveel met AI ‘hebt’, zou ik deze zeker even kijken.
Tot snel!
Spreek je snel weer! In de tussentijd weet je me te vinden via nieuwsbriefvannienke@gmail.com.
Liefs,
Nienke
P.S. Dank voor de lieve Tikkies op mijn laatste nieuwsbrieven, ik heb er met veel smaak vlaai van gegeten! 🥰